Música de mierda

Na illa de Sardeña, ano 2007. Tres amigos: Licheri, un ex-heroinómano, Pani, que acaba de voltar de Londres, onde viviu unha historia de amor cunha bailarina, e Corda, escritor frustrado con experiencia de perruqueiro en Chelsea. Son ladróns de circunstancias, amantes do rock, das noites en branco, das discotecas e dos amores fugaces. Levan tatuado na pel un destino incerto. Cunha feliz conxunción da lingua cotiá co ritmo hipnótico do blues eléctrico, o escritor sardo Flavio Soriga traza o retrato da mocidade dun país que se busca a si mesmo.

Ao ano seguinte Murakami percorrería en solitario o traxecto que separa Atenas da vila da Maratón. Despois de participar en ducias de carreiras de longa distancia e en triatlóns, o novelista reflexiona neste libro sobre o que significa para el correr e como influíu na súa maneira de escribir. Os adestramentos diarios, a súa paixón pola música, a conciencia do paso do tempo, os lugares aos que viaxa, acompáñano nun relato no que escribir e correr se converten nun xeito de vida. En 1982, tras deixar o local de jazz que rexentaba e decidir dedicarse a escribir, Haruki Murakami tamén comezou a correr.